به نظر می رسد که فاصله ی ما تا ماه زیاد باشد، اما فاصله ی ماه از زمین به طور متوسط 239 هزار مایل است. قطر ماه 2160 مایل، یعنی کم تر از عرض ایالات متحده است. اما هنگامی که ماه به کمک یک تلسکوپ بسیار بزرگ مشاهده شود، به نظر می رسد که فقط 200 مایل با ما فاصله دارد. به دلیل آن که ماه بسیار بزرگ و نزدیک به نظر می رسد، اغلب فراموش می کنیم که فاصله اش تا زمین 239000 مایل است!!

با ما در ادامه ی مطلب همراه باشید...

جمع آوری: مهران ورشوساز (مدیر وبلاگ)

1-بیشتر گودال های ماه از برخورد شهاب سنگ ها یا سنگ های فضایی با دریاها (آن ها هیچ آبی ندارند و فقط اسم آن ها دریا است.) یا درون گودال های قدیمی تر به وجود آمده اند.

2-در اثر حرارت شدید حاصل از ضربه ی انفجاری، شهاب سنگ اولیه از بین رفت و ماه در محل برخورد متلاشی و ذوب شد.

3-در محل کنده شدن سنگ ها و ذرات ماه، گودالی کاسه ای شکل به وجود آمد. بعضی گودال ها کوچک هستند و بعضی از آن ها قطری معادل 250 کیلومتر دارند.

1-به نظر بعضی از دانشمندان، ماه چهار بیلیون سال پیش از برخورد یک قطعه سنگ به بزرگی سیاره ی مریخ به زمین تشکیل شد.

2-با این ضربه ی انفجاری، سنگ های خیلی زیادی از زمین جدا شدند. سنگ های متلاشی شده وارد مدار زمین شدند.

3-پس از میلیون ها سال، با گرد هم آمدن انبوه سنگ ها، ماه شکل گرفت. گدازه های آتش فشانی مذاب از اعماق به سطح فوران کردند و "ماریا" یا دریا ها را به وجود آوردند.(البته جالب است بدانید که در این دریاها هیچ آبی وجود ندارد بلکه فقط اسم آن ها دریا است)

نمونه ی سنگ ها و خاک هایی که فضانوردان جمع آوری کرده اند،سرنخ های ارزشمندی را درباره ی تاریخ ماه برای دانشمندان فراهم کرده است.آزمایش ها نشان می دهد سنگ های ماه شبیه سنگ هایی است که در زمین پیدا می شود.به همین دلیل، دانشمندان تصور می کنند ممکن است زمانی ماه بخشی از زمین بوده است.